Een van de voortdurende kritieken van Donald Trump op het presidentschap van Joe Biden had betrekking op diens aanpak van het Venezolaanse ‘probleem’. Tijdens een toespraak in North Carolina in juni 2024 tijdens zijn verkiezingscampagne uitte kandidaat Trump zijn spijt: “Toen ik het Witte Huis verliet, stond Venezuela op instorten. We zouden de macht hebben overgenomen en al die olie, die vlakbij lag, in handen hebben gekregen. Nu kopen we die olie van Venezuela. We maken dus een dictator rijk. Kun je dat geloven?”.

Hij betreurde het dat hij met zijn protégé Juan Guaido niet dezelfde prestatie had kunnen leveren als in Syrië, waarover hij opschepte tegenover een journalist van Fox News: “Ze zeggen dat ik troepen in Syrië heb achtergelaten. Nee, ik heb ze allemaal teruggetrokken, behalve diegenen die de controle over de olie hebben overgenomen. En wij hebben de olie. Op dit moment heeft de Verenigde Staten de olie”.

Alles wijst erop dat president Trump de klus wil klaren die hij tijdens zijn eerste ambtstermijn niet heeft kunnen afmaken, ditmaal met drugshandel als rechtvaardiging. Daartoe heeft hij eerst een richtlijn ondertekend die het Pentagon machtigt militair geweld te gebruiken tegen drugskartels, die worden beschouwd als terroristische organisaties die de veiligheid van het land in gevaar brengen.

Op 8 augustus onthulde een artikel in de New York Times de geheime ondertekening van een richtlijn die het gebruik van militair geweld tegen drugskartels toestaat. Vier dagen later bevestigde minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio de inzet van marine- en luchtmachtstroepen in het zuiden van de Caribische Zee, in de buurt van Colombia en Venezuela.

Venezuela, waarom?

Vreemd genoeg vermeldt punt 7.3.3 van het rapport van 2025 van het Bureau van de Verenigde Naties voor drugs- en misdaadbestrijding (UNODC), waarin de “... belangrijkste landen worden genoemd die zijn geïdentificeerd als bronnen en eindbestemmingen of tussenstations voor cocaïnetransporten, op basis van gemelde inbeslagnames, 2020-2023“ Venezuela niet alleen niet vermeldt onder deze landen, maar het ook aangeeft als een land dat ”niet wordt beschouwd als een van de belangrijkste bron- of doorvoerlanden". Het is ook zeer merkwaardig dat de Amerikaanse drugsbestrijdingsdienst, de DEA (Drug Enforcement Administration), geen enkel bewijs levert van enige inmenging van de Venezolaanse regering in de activiteiten van de drugskartels. Het beperkt zich ertoe op zijn website tientallen dossiers te presenteren over Venezolanen, met name uit de diaspora, die in de VS, Colombia of elders wonen en vermoedelijk betrokken zijn bij drugshandel; vijf van deze dossiers vermelden president Maduro en zijn banden met ambtenaren van zijn regering die verdacht worden van banden met kartels of met leden van de Colombiaanse FARC, maar ook hier weer zonder enig substantieel bewijs. Het hoofdstuk eindigt overigens met de gebruikelijke formule waarin wordt benadrukt dat zij onschuldig worden geacht zolang zij niet formeel zijn veroordeeld.

Het echte antwoord op de waanzinnige avontuurlijke aanpak van de regering-Trump ligt waarschijnlijk in de constatering dat hun leugens niet kloppen. Het is een duidelijk feit dat een samenleving die wordt gekenmerkt door de productie, handel en consumptie van drugs, een onveilige samenleving is. Een van de grote vorderingen van de regering-Maduro is echter de radicale daling van de criminaliteit in het land. Het aantal moorden, dat in 2018 nog 48 op 100.000 inwoners bedroeg, is in 2023 gedaald tot 19. Dit wordt niet door Drapeau rouge beweerd, maar door de Wereldbank. “Vandaag de dag kun je in Caracas 's nachts rustig te voet op pad gaan”, aldus de krant Brasil de Fato. Daar komt nog bij dat, volgens de Wereldbank, de bevolking van het land, die sinds 2017 gestaag afnam (min 2,9 % per jaar in 2019), in 2023 met 1,9 % is toegenomen, met name dankzij de vele terugkeerders (320.000 mensen keerden in 2023 terug, tegenover 1.300.000 die in 2018 vertrokken), Het is begrijpelijk dat deze ontwikkeling volstrekt onaanvaardbaar is voor het duo Marco Rubio/Donald Trump. Zij konden goed leven met het Venezuela dat “op instorten stond”, zoals Trump het uitdrukte, om de onhaalbaarheid van een socialistisch experiment aan te tonen. Het is voor hen onmogelijk om onverschillig te blijven, want hun oude droom om de Venezolaanse olie in handen te krijgen dreigt in rook op te gaan. En dat is waar het om draait, niet om cocaïne.

Het is ook niet moeilijk te begrijpen waarom Frankrijk ipso facto heeft besloten zich bij de Verenigde Staten aan te sluiten om zijn militaire aanwezigheid in het Caribisch gebied te versterken door meer schepen naar Guadeloupe te sturen. Met deze geste voegt president Macron alleen maar diensten toe om erkend te worden als de hoofdbutler van de Amerikaanse belangen.

1. https://www.youtube.com/watch?v=sAOsUf44iSI
2. Fox News 28.01.2020 https://www.youtube.com/watch?v=HYc8UXhjLH0
3. https://www.nytimes.com/2025/08/08/us/trump-military-drug-cartels.html
4. Office des Nations Unies contre la drogue et le crime, World Drug Report 2025
5. https://www.dea.gov/search?keywords=Venezuela
6. https://donnees.banquemondiale.org/pays/venezuela?view=chart
7. Brasil de Fato, 10.07.2024