Onze minister van Defensie Theo Francken publiceerde half augustus zijn “Strategische visie 2025-2034”, een 116 pagina's tellend boekwerk waarin post voor post wordt beschreven hoe de Belgische ‘defensie’ in de komende 9 jaar een geldbedrag van bijna 140 miljard euro zal uitgeven, dat dankzij de ‘Russische dreiging’ in zijn departement is terechtgekomen. Het grootste deel daarvan wordt geïnvesteerd in de Verenigde Staten (zoals de nieuwe F-35's), waar het ministerie van Defensie steeds meer een ministerie van Oorlog wordt.

En aangezien “er geen magisch geld bestaat”, zoals Macron zei om te rechtvaardigen dat de staat onmogelijk de openbare diensten kan financieren, zullen deze kolossale bedragen die moeten worden besteed aan de ‘verdediging’ tegen luchtspiegelingen, uiteraard moeten worden onttrokken aan andere posten die wel overeenkomen met concrete realiteiten en die al chronisch ondergefinancierd zijn: gezondheidszorg, milieu, justitie, onderwijs...

De samenvatting van Le Soir geeft een idee van wat volgens Francken onmisbaar is om België te ‘verdedigen’. Zoals 4 miljard voor grond-luchtsystemen met een kort, middellang en lang bereik; 2,3 miljard voor de aankoop van verschillende soorten geleide raketten, met name bedoeld voor precisieaanvallen op afstand. Om zich te verdedigen? “Voor het eerst”, schrijft Le Soir, “investeert Defensie in kruisraketten. Deze capaciteiten moeten België in staat stellen doelen te raken zonder eigen vliegtuigen in het luchtruim van de vijand te brengen”. Wie vrede wil, verplettert de vijand met raketten?

“Nog een miljard”, vervolgt Le Soir, “zal worden geïnvesteerd in apparatuur waarmee een schip mijnen kan leggen, om de Belgische reputatie op dit gebied te behouden en om te voldoen aan de eisen van de NAVO.” Wat een trots dat ons land zijn reputatie behoudt door mijnen te leggen...

Voor alle duidelijkheid: in de huidige situatie heeft Rusland noch de intentie, noch enig  nut om “de NAVO te bedreigen”, noch de materiële capaciteit om Europa binnen te vallen. Alleen massale oorlogspropaganda kan ons van het onwaarschijnlijke overtuigen. Aan de andere kant vormen de waanzinnige toename van offensieve oorlogsmiddelen in alle NAVO-landen duidelijk een reële en ernstige bedreiging voor Rusland, en een van de relatief normale, of in ieder geval gebruikelijke reacties zou wel eens kunnen zijn om niet te wachten tot het apparaat om Rusland te verpletteren voltooid is, maar als eerste toe te slaan. Met andere woorden, de dreiging wordt gecreëerd door de maatregelen die worden genomen om zich (zogenaamd) tegen de dreiging te beschermen.

Het was onvermijdelijk dat Theo Francken in zijn document de clichézin “Si vis pacem para bellum” aanhaalde, die naar verluidt werd uitgesproken tijdens de laatste stuiptrekkingen van het stervende Romeinse Rijk. Hoeveel oorlogen, hoeveel eeuwen van bloedbaden zijn er sinds die glorieuze tijd geweest tussen naties die wilden doen geloven dat ze vrede wilden, terwijl ze zich zo intensief op oorlog voorbereidden?