Sinds Zondag 13 april 2025: bij een Russisch bombardement op de Oekraïense stad Soemy vallen 34 doden, onder wie twee kinderen. De RTBf, die dit nieuws als eerste meldt in haar avondjournaal, dat dan de meeste kijkers trekt, spreekt van “verschrikkelijke beelden [die] ons bereiken uit Oekraïne”. De emoties lopen hoog op. De Verenigde Staten spreken van een aanval die de grenzen van het fatsoen overschrijdt, Olaf Scholz noemt het een barbaarse aanval, Georgia Meloni veroordeelt een afschuwelijke en laffe Russische aanval en Emmanuel Macron is van mening dat Poetin een oorlog voert waarbij hij geen oog heeft voor mensenlevens. Ursula von der Leyen twittert over “de Russische wreedheid” en het barbaarse en verachtelijke karakter van de aanval, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken is van mening dat het gaat om een opzettelijke aanval op burgers die blijk geeft van Poetins vernietigingsdrang, haar Franse ambtgenoot roept de EU op Rusland te verstikken.
De correspondent van RTBf is categorisch: “Ik kan u met zekerheid zeggen dat de getroffen straten absoluut geen militaire betekenis hebben. Het zijn winkelstraten en soms zelfs voetgangersstraten, en dat is misschien wel de reden waarom vanochtend honderden burgers zijn getroffen.”
Twee dagen later bevestigde Oekraïne zelf de “Russische versie”: de aanval was gericht op Oekraïense troepen die zich klaarmaakten voor een prijsuitreiking. “De gouverneur van de regio is dinsdag 15 april ontslagen omdat hij toestemming had gegeven voor een medaille-uitreiking aan militairen zo dicht bij de grens met Rusland”1.
De nacht ervoor had Israël het baptistenziekenhuis in Gaza gebombardeerd, waarbij het noodcentrum, de zuurstofproductie-eenheid voor patiënten op de intensive care en de chirurgische afdeling werden getroffen. Het 'onderwerp' werd die avond niet één keer genoemd in het nieuws.
Dag na dag, nacht na nacht gooit Israël bommen op Gaza, verbrandt levende mensen en verscheurt duizenden mannen, vrouwen en kinderen, zonder dat onze media het meestal nodig vinden om hier ook maar iets over te melden. De stilte wordt slechts uitzonderlijk doorbroken, zoals toen hulpverleners van de Rode Halve Maan opzettelijk werden vermoord en samen met hun ambulances werden begraven, waarbij een video die op de gsm van een van de slachtoffers werd gevonden, de schaamteloze leugen van het zionistische leger aan het licht bracht.
Afgezien van deze zeldzame uitzonderingen wordt de genocide in Gaza, net als de bijna dagelijkse bombardementen van Israël op Libanon, de pogroms van de kolonisten op de Westelijke Jordaanoever of de Amerikaanse bombardementen op Jemen, die rechtstreeks door Israël worden gesteund, over het algemeen met een grote stilte omgeven.
De exclusieve en eenzijdige focus van de mainstream media op de echte of vermeende 'misdaden' van Rusland heeft tot doel en tot gevolg dat de haat tegen de vijand wordt aangewakkerd. En dat de bevolking de extreme maatregelen van militarisering en sancties tegen Rusland accepteert. Omgekeerd is hun stilzwijgen een wapen om de realiteit massaal onzichtbaar te maken, met als doel de meerderheid van de bevolking passief te laten instemmen met de gruweldaden die momenteel plaatsvinden. Als de media dag na dag beelden zouden tonen van het huidige bloedbad in Palestina, zouden onze regeringsleiders hun beleid van actieve of passieve medeplichtigheid aan Israël niet langer kunnen voortzetten.
De Europese Unie is de belangrijkste handelspartner van Israël. Haar havens en luchthavens zijn essentiële routes voor het transport van wapens. Zoals de Europese minister van Buitenlandse Zaken Kaja Kallas tijdens haar bezoek aan Israël in maart, een week na de hervatting van de genocide, benadrukte: Europa en Israël zijn “zeer goede partners”...
1. rfi.fr, 15/04/25